Glasfabriek Nanninga

In 1960 besloot de heer G. Nanninga een plan ten uitvoer brengen dat hij al lang in het hoofd had. De machinefabriek Nanninga zou plaatsmaken voor een glasfabriek van die naam. Verschillende machines voor zijn nieuwe industrie maakte heer G. Nanninga nog in zijn machinefabriek. Hij nam drie man aan het werk en gezamenlijk probeerde men de aanvangperiode door te komen. Dat eerste begin was heel moeilijk, ten eerste omdat de heer Nanninga nog afnemers voor zijn produkten moest zien te krijgen, maar vooral ook omdat hij juist in die periode hij nogal langdurig ziek werd, wat een uiteraard niet bevordelijk was voor een gunstige ontwikkeling voor het nieuwe bedrijf.

Hij overwon de ziekte, evenals het bedrijf die aanloopperiode overwon. Langzaam kwamen de orders binnen, het tempo daarvan werd geleidelijk hoger. Ook de kwantums groeiden. Nu heeft de glasfabriek Nanninga zijn bestaansrecht dubbel en dwars aangetoond. De 3 werkkrachten waarmee werd begonnen zijn er nu dertien en nog is de ontwikkeling niet tot staan gekomen. Aan het dwarsdiep ontbreekt het de heer Nanninga aan ruimte. Dat ziet iedereen. Daarom is het maar beter de fabriek tijdig wordt verplaatst naar een stuk land waar ze wel de vleugels uit kan slaan. Hoewel hij alles haarfijn uitkient en beslist niet over ijs van één nacht wil gaan, vindt de heer Nanninga zelf dat die verplaatsing van het bedrijf nu maar zo gauw mogelijk moet plaatsvinden. Enkele jaren duurt het in iedergeval niet meer.

De glasfabriek zal dan een plaatst vinden op de voor industrievestiging bestemde grond aan de glaslaan in Nieuw-Buinen. Bij de confectiefabriek van de Levita dus de heer Nanninga maakt een voorzichtige schatting van het aantal personeelsleden dat hij in dienst zal hebben.